OOK DE SOUP-NAZI BESTAAT ECHT
{NRC Handelsblad, Media, 21 juli, 2001}
`Het is art imitating art imitating life', aldus Kenny Kramer, de inspiratiebron voor televisiepersonage Cosmo Kramer uit de sitcom Seinfeld. Hij heeft het over zijn `Kramer's Reality Tour', een drie uur durende bustocht langs New-Yorkse locaties die prominent in de televisieserie Seinfeld figureren.
Met zijn schouderlange golvende grijzende haar, fikse snor en een honkbalpetje achterstevoren op het hoofd, lijkt Kenny Kramer meer op een oudere jongere die uit een sketch van Van Kooten en De Bie is weggelopen dan op Cosmo Kramer, de bizarre clown met het Einstein-kapsel uit Seinfeld. En nee, hij zwaait ook niet al struikelend de deur open, zoals zijn televisie alter ego altijd doet. Maar afgezien daarvan lijkt Kramer wel degelijk op Kramer. Hij doet de deur van zijn appartement nooit op slot en zegt zijn dagen te slijten op de golfbaan en in de jacuzzi. En in wat slechts als een typisch Kramer-plan kan worden omschreven, wil hij nu ook tot burgemeester van New York worden verkozen. Gevraagd naar de belangrijkste punten uit zijn verkiezingscampagne antwoordt hij: ,,You know, free dope for everybody.''
Vijf jaar lang leidt hij nu al twee keer per week toeristen rond in het New York van Seinfeld. En elke week zit zijn bus stampvol. De serie mag dan al weer twee jaar geleden zijn gestopt, maar dankzij de herhalingen is het programma in talloze landen nog altijd razend populair. En daarmee ook zijn bustoer.
Voor de 56-jarige Kramer is deze carrière als reisgids zijn eerste vaste baan. Net als de televisie-Kramer is de echte Kramer een man van twaalf ambachten, dertien ongelukken. Hij was onder veel meer een (mislukte) stand-up comedian, tijdschriftenverkoper, drummer en de bedenker van `elektronische discojuwelen'; lichtgevende oorbellen die populair waren in de jaren zeventig. Hij werkte zelfs een jaartje in Amsterdam als manager van een reggaeband.
Kenny Kramer woonde in de jaren tachtig in een New-Yorks appartementencomplex tegenover de beginnende comedy-schrijver Larry David. De twee liepen voortdurend de deur bij elkaar plat. Klinkt bekend? Inderdaad, toen standup comedian Jerry Seinfeld aan Larry David vroeg hem te helpen met het bedenken van een televisiekomedie kwam David al snel op de proppen met het idee een sitcom te baseren op zijn eigen dagelijkse leven. Zijn maffe, werkloze buurman Kenny Kramer werd Cosmo Kramer en Larry David zelf werd George Costanza, de neurotische, kalende, met zichzelf geobsedeerde mislukkeling. ,,Trouwens'', laat Kramer en passant vallen. ,,Larry kwam altijd bij míj op bezoek, en at mijn eten op.'' Niet zoals het andersom in de serie gesuggereerd wordt.
Jaren later was David uitgegroeid tot een van de rijkste scenaristen uit de geschiedenis van de Amerikaanse televisie, maar woonde Kramer nog steeds in hetzelfde appartement. Vandaar dat hij vijf jaar geleden besloot ,,schaamteloos in te spelen op de populariteit van het programma'' en een bustocht voor Seinfeld-fans te organiseren. Kramer's Reality Tour was geboren.
De bus voert ons onder meer langs Soup Kitchen International, inspiratiebron voor de beruchte Soup Nazi-aflevering. Helaas is het restaurantje vandaag gesloten, maar Kramer verzekert ons dat de soep voortreffelijk is en dat de uitbater in werkelijkheid net zo'n autoritaire figuur is als in de serie. Hier gelden echt de bizarre regels je moet binnen zes seconden je bestelling plaatsen en geen vragen stellen die ertoe leiden dat in de Soup Nazi-aflevering een achteloze Elaine (het vierde personage in Seinfeld) voor een jaar uit het tentje wordt verbannen.
En verder gaat het naar Roosevelt Hospital waar Cosmo Kramer tijdens een operatie een chocolaatje in een opengesneden patiënt liet vallen, naar de Champagne Videostore waar Elaine verliefd raakt op een van de mysterieuze managers die altijd zulke gevoelige films aanbeveelt en uiteindelijk een puisterige puber blijkt te zijn. En natuurlijk de `hoofdlocatie' (na het appartement van Jerry Seinfeld): de coffeeshop waar het Seinfeld-viertal bij elkaar komt om van gedachten te wisselen over hun zinledige dagelijkse bestaan.
Al die plekjes zijn leuk voor de fans, maar wat Kramer's Reality Tour werkelijk vermakelijk maakt is Kramer zelf. Hij loopt over van smakelijke anekdotes en sterke verhalen die vooral betrekking hebben op zijn relatie met Larry David. Veel van hun belevenissen blijken hun weerslag in het programma te hebben gevonden.
Zo liet David ooit een bezorger van Chinees eten naar China bellen om daar een revolutionair nieuw product tegen kaalheid te bestellen (net als George is David kalend). Toen het spul arriveerde bracht Kramer met zijn videocamera nauwgezet in beeld wat het (zeer minimale) effect van het wonderzalfje was. De gebeurtenis kwam bijna letterlijk terug in een Seinfeld-episode. En in een vorm van opperste ironie keerde zelfs Kramer's Reality Tour ooit een keer terug in Seinfeld. In een van de afleveringen verkoopt Kramer zijn levensverhaal aan J. Peterman, de baas van Elaine, die op zoek is naar spannende avonturen voor zijn `biografie'. Het boek wordt een bestseller waarna Kramer onmiddellijk een Peterman's Reality Tour begint. En dat was, zo vertelt Kramer vol trots, ,,een geval van art imitating art imitating art imitating life.''
zie ook: Yada yada yada
Jeroen van Bergeijk
|
