KANTOOR AAN ZEE
{NRC Handelsblad, Achterpagina, 12 augustus, 2003}
Strandpaviljoen Republiek Bloemendaal biedt badgasten internetfaciliteiten. Hoe bevalt het om in zwembroek kantoor te houden?
Dat is nu werkelijk het nuttige met het aangename verenigen: kantoor houden op het strand. De vakantie is voorbij, maar heel veel zin om met deze tropische temperaturen naar het werk te gaan heb ik niet. Vandaar dat ik mijn laptop naar het strand in Bloemendaal aan Zee sleep en, ja heus, aan het werk ga. Het hippe strandpaviljoen Republiek Bloemendaal biedt daar namelijk sinds een paar weken wireless internet aan. Met een laptop die is voorzien van een zogenaamde Wi-Fi kaart kun je hier met uitzicht op de branding supersnel draadloos internetten. Dat geeft 'surfing on the beach' een geheel nieuwe betekenis.
Op een zonnige maandagmorgen strijk ik neer op het met palmbomen bezaaide terras van Republiek Bloemendaal. Op de achtergrond klinkt loungemuziek. Een zwembroek, Hawaii-shirt, dikke laag zonnebrand, een vruchtenshake en natuurlijk een mobiele telefoon… mijn strandkantoor is compleet.
Hoe bevalt dat, werken op het strand? De verbinding en het bereik in de strandtent zijn uitstekend: zowel binnen als buiten op het terras vliegen e-mailtjes weg en verschijnen webpagina's razendsnel op het scherm. En als je echt wilt, hoef je zelfs niet op het terras te blijven. Het draadloze netwerkje van Republiek Bloemendaal reikt tot op het eigenlijke strand. En dat is natuurlijk pas echt zoals het hoort: met zand tussen de tenen achter de computer. De zon schijnt, een aangenaam briesje vanuit zee zorgt voor enige verkoeling. Ik bestel nog een tropische cocktail en overweeg serieus om mijn kantoor permanent naar Bloemendaal te verhuizen.
Maar hoe aangenaam de arbeid hier ook mag zijn, werken aan het strand heeft toch ook een paar fikse nadelen. Door de felle zon kun je op het scherm nauwelijks iets zien en zand heeft de vervelende neiging tussen de toetsen te gaan zitten. Binnen een half uur begint het te knarsen als ik een paar woorden typ. Bovendien laat de zilte zeelucht een viezige aanslag op het scherm achter waardoor die helemaal onleesbaar wordt. Als je niet oppast, is je laptop hier na een dag grondig verpest. Ook het uitzicht op al die half ontklede lichamen is nu bepaald niet bevorderlijk voor, laat ik zeggen, de produktiviteit.
Maar mijn strandkantoor valt, bij wijze van spreken, pas echt in het water wanneer mijn mobiele telefoon overgaat. ,,Waar zit jij eigenlijk," wil de opbeller weten. ,,Op kantoor," beweer ik glashard. ,,Ja, ja," klinkt het bedenkelijk. Mijn leugentje houdt geen stand. Keiharde muziek schalt opeens door de boksen van De Republiek. Tel daar bij op het luide gebabbel om me heen, en de illusie dat ik toch heus aan het werk ben is doorbroken.
Vandaar wellicht dat het draadloos internetten in De Republiek bepaald niet storm loopt. Op een warme maandag zit het café om half elf al vol mooie, jonge mensen, maar ben ik de enige die een laptop bij zich heeft. Wanneer ik driftig op mijn toetsenbord begin te tikken levert dat vooral meewarige blikken op. 'Daar heb je weer zo'n workaholic', zie je de bezoekers denken. Manager Sanne signaleert ,,zo nu en dan" bij de lunch een paar zakenmannen met computer, de gebruinde en gespierde barman van De Republiek daarentegen heeft nog nooit iemand van Wi-Fi gebruik zien maken. ,,Cool", vindt hij het wel, maar hij denkt niet dat het draadloze internetten in De Republiek een grootse toekomst tegemoet zal gaan. ,,Mensen komen hier toch meer om te relaxen."
Jeroen van Bergeijk
|
