'VERGADEREN IN DE BADA BING'
{VPRO GIDS, 17 april, 2004}
Deze week gaat het derde seizoen van The Sopranos, de tv-serie over een depressieve Maffiosi, van start. Terwijl in de Verenigde Staten het programma algemeen wordt beschouwd als de beste dramaserie van dit moment, lijkt de bekendheid en waardering voor de Sopranos in Nederland nog altijd achter te blijven. Drie diehard fans over The Sopranos.
Xandra Tober, webmaster van de fansite The Dutch Sopranos
U bent de redder van The Sopranos…
In 1999 werd de serie uitgezonden door Net 5 op een onmogelijk tijdstip. De kijkcijfers waren slecht en het programma werd van tv gehaald. Ik vond dat een schande. Ik heb de bezoekers van mijn site opgeroepen e-mails te sturen naar de VPRO en de VARA omdat ik vond dat de serie daar thuis hoorde. Uiteindelijk heeft de VARA The Sopranos van Net 5 overgenomen. Ik heb van de VARA begrepen dat mijn actie daarin een rol heeft gespeeld.
Hoe staat het inmiddels met de naamsbekendheid van de Sopranos?
Aan het begin kende ik niemand die er naar keek. Letterlijk niemand. Dat was ook de reden om met mijn website te beginnen: om andere mensen te vinden die net zo gek van de serie waren als ik. Tegenwoordig is het iets beter, maar als ik op een verjaardagsfeestje uitleg dat ik een website heb over The Sopranos moet ik nog steeds uitleggen wat dat is.
Jaap Spijkers, acteur, verzorgt een inleiding bij de door de VARA georganiseerde fandagen op 24 en 25 april in Amsterdam en Nijmegen.
Wat vindt u zo goed aan de Sopranos?
Allereerst de constructie. Wat een vondst om de zieleroerselen van een crimineel bloot te leggen via gesprekken met zijn psychiater. Ik moet bekennen dat ik de serie alleen van de DVD’s ken. Knap vind ik dat het romantische beeld van de maffia dat we kennen uit films als Goodfellas en The Godfather hier helemaal wordt ontkracht. Het ziet er allemaal niet uit: mannen in trainingspakken, afzichtelijke huizen, de smaak van de nouveau riche. Je hebt het gevoel: dit is hoe het er in het echt uitziet. Zo zijn die mensen. Prachtig is ook dat alledaagse problemen – hoe ga je met je tienerdochter om – zo terloops aan bod komen. In Nederland zouden we daar een praatprogramma aan wijden, of er het hoofdonderwerp van maken. In de Sopranos komt dat en passant aan de orde.
Wat valt er voor u als acteur te genieten?
Marlon Brando in The Godfather maakt alles heel groot: een verdraaide stem, zijn gezicht is kunstmatig opgevuld. Het ligt er allemaal dik op. De Sopranos is het tegenovergestelde. De acteurs zetten hier laag in, het ligt er dun op. Het duurt een paar afleveringen voordat je de personages leert kennen. Als acteur voel ik met die manier van spelen verbonden.
Wat gaat u tijdens die speciale Sopranos dag vertellen?
Kijk ik zit daar voor een zaal vol fans die waarschijnlijk elke aflevering uit hun hoofd kennen. Dus ik denk dat ik me maar meer op de randverschijnselen concentreer: het eten, de muziek, de kleding, de koekjes. Misschien ga ik wel wat recepten voorlezen of zelf iets bakken.
Hans Beerekamp, tv-criticus van NRC Handelsblad
Bent u fan van de Sopranos?
Jazeker. Het is verslavend.
Waarom?
Tony Soprano is de perfecte metafoor voor de perversiteit van de Amerikaanse Droom.
Ehh…?
De essentie van de Amerikaanse Droom is dat er geen grenzen zijn aan je eigen kunnen. Als je maar je best doet kun je alles bereiken. Maar we weten ook dat die droom een illusie is, dat in het echte leven mensen gefrustreerd raken. Zo gaat het ook met Tony Soprano. Eigenlijk willen we stiekem allemaal Tony Soprano zijn. Wat is er aantrekkelijker dan iemand die je niet bevalt overhoop te schieten? Zouden we niet allemaal willen vergaderen in de Bada Bing? Tony Soprano doet het, maar tegelijkertijd krijgt hij problemen. Zijn geweten speelt op. Hij komt uiteindelijk toch niet met zijn gedrag weg. Dat maakt zijn personage zo aantrekkelijk en ook zo herkenbaar.
Jeroen van Bergeijk
|
