Als Jeroen van Bergeijk in Burkina Faso in een Mercedes-taxi stapt en een vergeelde sticker van voetbalclub PSV op het dashboardkastje ziet, wordt zijn fantasie geprikkeld. Niets aan de auto herinnert nog aan zijn land van herkomst: springveren steken door de stoelen en uit de knalpijp komt een walmende, inktzwarte rook. Hoe is die auto daar terecht gekomen?
Met die vraag in het achterhoofd reist Van Bergeijk een jaar later met een oude Mercedes Diesel van Amsterdam naar West-Afrika. Hij doorkruist Marokko, de woestijn van Mauritanië en belandt via Mali, Ghana, Togo en Benin uiteindelijk in Ouagadougou. Hij krijgt autopech – uiteraard! – en maakt de nasleep van een staatsgreep mee in Togo. Onderweg gaat hij op zoek naar de handelaren en avonturiers die in oude auto’s door de Sahara rijden om ze in Afrika met winst te verkopen.
Mijn Mercedes is niet te koop is ook de geschiedenis van een auto: een Mercedes 190 D, bouwjaar 1988, 220.000 kilometer op de teller. Van Bergeijk koopt hem van een politieagent die hem tijdens zijn stationering in Kosovo van een guerrillastrijder kocht. Even nieuwsgierig naar wie de volgende zal zijn, is hij naar de vorige eigenaren, naar het verhaal achter die 220.000 kilometers.
“Van Bergeijks schrijfstijl is zo beeldend dat je het woestijnzand voelt gloeien en de motorolie kunt ruiken. Een reisboek als een roadmovie, ideaal voor salonavonturiers die zelf liever geen ontberingen doorstaan.”
Nieuwe Revu
