Eerste draaidag van mijn eerste documentaire. Lokatie: de voormalige Hooimeijer Beschuit en Banketfabrieken te Barendrecht. Van links naar rechts: JvB, Diego van Uden (geluid) en Joost van Herwijnen (camera). foto: Manon van Beuzenberg
Vanaf deze week ligt de vierde druk van Mijn Mercedes is niet te koop in de winkel.
Nog een paar dagen en dan is het alweer vijf jaar geleden. Vijf jaar geleden woonde ik in New York. Ik heb lang nauwelijks gedacht aan wat ik op die dag, en vooral de dagen daarna, heb gezien en meegemaakt. Maar dezer dagen komen de herinneringen weer boven. Wat me het meest is bijgebleven zijn de ‘missing’-posters die in de onzekere, onwezenlijke dagen na 11 september overal in de stad verschenen: op bushokjes, lantarenpalen, in de metro, bij de ziekenhuizen. Als ik naar de foto hierboven kijk, kan ik mijn tranen opnieuw nauwelijks bedwingen. De hoop die uit die posters …
Zandduinen zingen. Of beter: ze maken geluid. Ik zou het eerder brommen willen noemen, of janken. Maar goed. Al eeuwenlang verbazen reizigers over het zingen der duinen. Waar komt het geluid vandaan? Een aantal wetenschappers heeft het raadsel opgelost (pdf). En als dat te zware kost is: The New York Times heeft een begrijpelijk artikel (registratie verplicht).
Degenen die Mijn Mercedes is niet te koop hebben gelezen zal dit bekend voorkomen: de plek waar het niemandsland tussen de Westelijke Sahara en Mauritanie begint en het asfalt ophoudt. Als je Google Earth hebt geinstalleerd kun je dezelfde plek hier downloaden.