De Superbowl is voor American Football
wat de WK Finale is voor voetbal. De wedstrijd wordt door de helft
van de Amerikaanse bekeken en nog eens een paar honderd miljoen
elders ter wereld. Met zulke aantallen verbaast het nauwelijks
dat een reclamespotje van een halve minuut tijdens dit treffen
1,3 miljoen dollar moet kosten. Traditiegetrouw trekken reclamebureaus
alles uit de kast om tijdens de Superbowl maar zo origineel, spectaculair
en verrassend mogelijk voor de dag te komen. Een aanzienlijk deel
van het publiek blijkt dan ook niet zozeer voor de wedstrijd te
kijken alswel voor de commercials. Dit jaar was er voor het eerst
een reclame te zien voor een website (de autoverkoper Auto-Bytel)
en kwam Intel met een interactief spotje: tijdens het eerste deel
van de wedstrijd mochten kijkers op Intels website stemmen over
de afloop van een thrillerachtig verhaaltje die in het laatste
deel van de wedstrijd werd prijsgegeven. Goed, dat zijn unieke
gebeurtenissen in de Amerikaanse reclamewereld, maar echt vernieuwend
kun je ze niet noemen. Net zo min als de vier verschillende spotjes
van Pepsi waarin de kijkers werden overspoeld met special-effects,
of de Pizzahut reclame waarin een van levenslust rondspringende
Elvis Presley een 'slice' verorbert. Dat hebben we allemaal al
eerder gezien: Been there, done that. De leukste reclames
waren eigenlijk die de reclame-hype op de hak namen. Zoals die
van autobandenfabrikant Continental waarin een simpele 'talking
head' meldt dat het bedrijf geen schitterende reclames maakt maar
schitterende produkten. Maar het hoogtepunt was ongetwijfeld de
reclame van het koeriersbedrijf FedEx. Een testbeeld verschijnt
met een tekst waarin wordt uitgelegd dat een fictief bedrijf een
prachtige reclame had met "dansende kangoeroes" en een
soundtrack van Amerika's populairste countryzanger van het moment
Garth Brooks, helaas had het betreffende bedrijf voor het transport
van het filmpje niet van FedEx gebruik gemaakt…
Jeroen van Bergeijk
