Spike Lee vindt het niks. The PJ’s "toont absoluut geen liefde voor zwarte mensen", verklaarde de vermoeiend politiek-correcte filmmaker daags na de première van de nieuwe baanbrekende animatieserie. The PJ’s staat voor The Projects, een bijnaam voor de deprimerende sociale woningbouw die je in elke grote stad van Amerika vindt. Vergeleken bij het doorsnee project is de Bijlmer een waar paradijs. In The PJ’s wordt van het armzalige bestaan in deze achterstandsbuurten goedmoedige satire gemaakt. The PJ’s is het geesteskind van komiek Eddy Murphy die zowel verantwoordelijk is voor de stem van het hoofdpersonage als de produktie. De serie ziet er schitterend uit. Met behulp van een animatie techniek die de makers foamation noemen, worden latex poppetjes tot leven gewekt. Het resultaat is een kruising tussen klei-animatie en een computerspelletje.
Maar lof voor deze innoverende vorm van animatie hoor je nauwelijks. Men maakt zich uitsluitend druk over de inhoud. En het is niet alleen Spike Lee die zich opwindt. Ook menig zwarte aktiegroep meent dat het programma onmiddellijk van de buis moet. "Dit programma heeft niet één positief karakter. Het is een klap in het gezicht van de Afro-Amerikaanse gemeenschap", aldus aktivist Najee Ali. De serie roept zulke heftige reakties op, omdat Murphy stereotypen van - en vooroordelen over - zwarten in beeld brengt en op de hak op de hak neemt (al ontgaat dat laatste de meeste kijkers kennelijk). Zo wordt het armetierige appartementencomplex waar de serie zich afspeelt bewoond door werkelozen, alcoholisten, dieven en drugsverslaafden, zien we de hoofdpersoon zich veelvuldig volstoppen met gefrituurde kippen en is iedereen oliedom. Iedereen die bekend is met Murphy’s humor, weet dat hij redelijk mild is. En dat geldt ook voor de PJ’s. Er is heel wat scherpere zwarte satire te vinden en het is dan ook moeilijk te begrijpen dat televisiezender Fox lijkt te zwichten voor de kritiek. Tot grote woede van Murphy, blijft Fox al weken vaag over wat er volgend seizoen met The PJ’s gaat gebeuren.
Jeroen van Bergeijk
