"Het moet heel wat hoofdbrekens gekost hebben om een tijdschrift te maken dat gaat over journalisten, maar waar zelfs journalisten niet doorheen kunnen komen", oordeelt The New York Times over het nieuwe tijdschrift Brill's Content. Het blad heeft zich ten doel gesteld de handel en wandel van Amerikaanse journalisten kritisch te volgen. Geen andere beroepsgroep heeft zoveel macht en is aan zo weinig controle onderhevig als de journalistiek, vindt Brill's Content. En dat moet met dit nieuwe tijdschrift maar eens veranderen Dat mag misschien een lovenswaardig doel zijn, een plezierig magazine levert dat volgens velen voorlopig nog niet op. De artikelen in Brill's Content zijn langdradig, saai, humorloos en zelfingenomen luidt het oordeel van de meeste critici.
Brill's Content is het geesteskind van Steven Brill. Je moet wel aan een extreme vorm van hoogmoed lijden wil je een tijdschrift naar jezelf noemen, maar een goede neus voor zaken kun Brill niet ontzeggen. Eerder zette hij het vakblad The American Lawyer op en was hij de drijvende kracht achter het tv-kanaal Court TV. Beide media werden aanvankelijk sceptisch ontvangen maar bleken uiteindelijke zeer succesvol. De vraag is natuurlijk of ook Brill's Content een succes-story zal blijken.
Het lijkt er voorlopig nog niet op, want lezers laten het massaal
afweten. In de eerste plaats komt dat omdat de doelgroep uiterst
beperkt is: hoeveel mensen zijn geïnteresseerd in het wel
en wee van journalisten? Maar een belangrijker gegeven is natuurlijk
de weinig sprankelende inhoud. Brill's Content heeft zichzelf
zeer strenge eisen opgelegd. In een tijdschrift dat journalisten
voortdurend op de vinger tikt en aanspreekt op hun ethiek, mag
natuurlijk niks aan te merken zijn op de eigen journalistieke
normen en waarden. Vandaar dat je in Brill's Content geen persoonlijke
aanvallen zult aantreffen, noch anonieme bronnen, laat staan toespelingen
of geruchten. Tja, dan blijft er niet veel sappigs voor de lezer
over.
Jeroen van Bergeijk
