Te oordelen naar alle artikelen die er over in de Amerikaanse pers verschijnen is push technology de next big thing. WIRED, The New York Times, Newsweek, The Washington Post of The Wall Street Journal: allemaal wijden ze lange commentaren aan wat in de VS nu al de push revolutie heet. Wat is push, zul je je afvragen? Het idee achter push is simpel. Denk aan een doodgewone website. Met je webbrowser haal je door op hyperlinks te klikken informatie van de site: dat is pull, oftewel het tegenovergestelde van push. Met push technology gebeurt er dus precies het omgekeerde als bij websurfen: in plaats dat je zelf informatie ergens vandaan haalt, komt de informatie naar jou toe. Niet voor niets wordt push technology ook wel webbroadcasting of kortweg webcasting genoemd. Met push wordt de op het Net aangesloten computer een soort televisie: met één druk op de knop krijg je informatie thuisbezorgd. Het bekendste en meest succesvolle voorbeeld van push technology is het bedrijf PointCast. De PointCast software is nu op ruim 1,5 miljoen computers geïnstalleerd en het verkeer dat PointCast daarmee genereert is immens: PointCast is in zijn eentje goed voor 18% van het totale internetverkeer. Niet gek voor een bedrijf dan net een jaar bestaat.
PointCast Network is een gepersonaliseerde nieuwsvoorziening. Net zoals bij je televisietoestel is het PointCast Network opgedeeld in een aantal kanalen. Zo biedt PointCast The New York Times aan, maar ook bijvoorbeeld CNN, Reuters nieuwsdienst, The Los Angeles Times of Time. Daarnaast voorziet PointCast je van actuele (Amerikaanse) beursinformatie, sport uitslagen en weerberichten. Elke maand worden er wel een paar nieuwe kranten of tijdschriften aan PointCast toegevoegd. Op gezette tijden - afhankelijk van de voorkeuren van de gebruiker - stuurt, of beter gezegd pusht, PointCast de informatie van al die kanalen naar jouw computer. Voor de gelukkigen met een vast internetverbinding kan PointCast zelfs zorgen voor een realtime nieuwsvoorziening: zodra CNN een nieuw bericht op haar website zet, krijg jij het onmiddellijk automatisch thuisbezorgd.
Vanzelfsprekend wil je niet alle artikelen uit alle mogelijke kanalen hebben. Uit het enorme aanbod moet je een keuze maken. Alleen al omdat je anders eindeloos moet wachten voordat PointCast al die informatie naar jou verzonden heeft. Elk kanaal is weer opgedeeld is verschillende rubrieken. Zo bestaat de New York Times bijvoorbeeld uit Lokaal, Nationaal, Internationaal, Politiek, Economisch, Sport en Computer nieuws. Als je alleen in de verhalen over internationale gebeurtenissen uit The New York Times bent geïnteresseerd, geef je dat als voorkeur op en krijg je alleen die artikelen thuisbezorgd. De koppen van de artikelen uit de verschillende kanalen worden overzichtelijk in een venster gepresenteerd. Als je zo'n kop aanklikt, krijg je direct het artikel op je scherm. Naast een overzicht van artikelen doet de PointCast software tegelijkertijd dienst als screensaver. Als je je computer een tijdje niet gebruikt beginnen plotseling de koppen van de artikelen over je scherm te lopen, net zoals overigens (zo nu en dan zeer hinderlijke) reclameboodschappen.
De informatie die PointCast levert valt ook te vinden op de individuele websites van de verschillende kanalen. Sterker nog, de website van bijvoorbeeld The New York Times is veel uitgebreider dan de informatie die de Times via PointCast verspreidt. De kracht van PointCast zit hem er echter in dat je alles netjes krijgt thuisbezorgd. Je hoeft dus niet meer zelf de websites af te struinen op zoek naar informatie. Een kind kan de was doen. En dat verklaart direct de opgewonden reacties over push technology. Omdat push - en PointCast in het bijzonder - zo simpel in het gebruik is, verwacht men dat dit de nieuwe killer application van het Net gaat worden. De overgrote meerderheid van de mensheid wil geen duizenden websites; mensen willen een paar kanalen waar ze zich tot kunnen wenden. En dat is precies wat push belooft. Ondanks forse concurrentie van andere push start-up bedrijven, gelooft PointCast heilig in zichzelf. Het bedrijf is ervan overtuigt dat het de marktleider zal blijven en dat was waarschijnlijk de reden dat PointCast recentelijk een overnamebod van maar liefst een half miljard dollar van Rupert Murdochs News Corp. (ondermeer de eigenaar van het Amerikaanse televisiestation Fox) aan zich voorbij liet gaan.
Dat push echt geweldig is aangeslagen blijkt niet alleen uit het enorme succes van PointCast, maar ook uit de jongste initiatieven van MicroSoft en Netscape. Als deze Net bij jou op de deurmat ploft hebben de twee giganten een nieuwe versie van hun browser uitge bracht waarin een push applicatie zit ingebouwd.
Bij Netscape heet het Netcaster, bij MicroSoft de Active Desktop. Het idee is dezelfde: net als PointCast bieden de twee gepersonaliseerde nieuwsvoorzieningen en hebben daartoe al overeenkomsten gesloten met verschillende informatieaanbieders. Verwacht overigens niet dat de twee tot een gelijke standaard voor push technology zullen komen. Het door MicroSoft ontwikkelde Channel Definition Format (CDF), moet volgens de softwaregigant de algemeen aanvaarde push standaard worden. Netscape is het er vanzelfsprekend niet mee eens en heeft een eigen technologie ontwikkeld. En daarmee is onmiddellijk een van de grootste bedreigingen van de push technologie aangestipt. Want naast PointCast, MicroSoft en Netscape zijn er nog een flink aantal kapers op de push kust, zoals Marimba, America Online, Backweb en After Dark Online. Allemaal gebruiken ze verschillende push technologieen die niet compatibel zijn.
Al met al is push - en zeker de diensten van PointCast - een prachtige aanvulling op de bestaande internet toepassingen. Toch bestaat er veel kritiek op push en met name PointCast. Zo is de PointCast software nogal storingsgevoelig en laat de PointCast server - die dagelijks een dikke miljoen gebruikers bedient - het nogal eens afweten. Met als gevolg dat je de laatste nieuwsberichten niet ontvangt, terwijl het daar nu juist allemaal om begonnen was. Ook lijkt PointCast nogal gebukt te gaan onder het eigen succes. Veel Amerikaanse bedrijven hebben hun werknemers inmiddels verboden PointCast op de computer te zetten. Talloze mensen zaten onder kantoortijd alsmaar naar de koers van hun aandelen te kijken of het weerbericht voor Miami te bestuderen. De constante stroom vers nieuws op de computerschermen van employées bleek niet zo goed voor de productiviteit te zijn. Daarnaast raakten veel bedrijfsnetwerken geheel verstopt. Elke werknemer installeerde een eigen versie van PointCast en de enorme hoeveelheid verkeer die dat genereerde zorgde voor fikse problemen. PointCast heeft overigens voor dat laatste probleem een oplossing gevonden door speciale software voor intranets te ontwikkelen. Daarmee hoeft niet alleen slechts eenmaal - in plaats van tientallen malen - de allerlaatste informatie te worden opgehaald, maar kan het betreffende bedrijf tevens via haar eigen intranet relevant bedrijfsnieuws naar de werknemers pushen.
Een ander kritiekpunt betreft het feit dat tot nu toe alleen grote uitgevers hun materiaal via PointCast konden verspreiden. Het aardige van het web was nu juist dat iedere malloot een eigen website kon opzetten. Op het web kan iedereen zijn gedachtenspinsels verspreiden en niet alleen de mediaconglomeraten. PointCast probeerde aan die situatie een einde te maken door alleen met de grote jongens in zee te gaan. Maar gelukkig heeft PointCast naar deze kritiek geluisterd want vorige maand kondigde het bedrijf dat ze de drempel gaat verlagen. Als het een beetje meezit kan straks iedereen informatie via het PointCast Network verspreiden.
Maar de belangrijkste kritiek betreft de opgeblazen houding van sommige fanatieke push aanhangers. Zo beweerden sommige push-specialisten dat dankzij push het Internetverkeer dramatisch zou afnemen. Door push zouden mensen minder hoeven te surfen, omdat de informatie waarnaar ze op zoek zijn automatisch naar hen toekomt. De ervaring wijst echter uit dat push alleen maar meer netwerkverkeer genereert. Menig push-gelovige heeft ook alvast de dood van het web en daarmee de webbrowser voorspelt, alsof er over een half jaar alleen nog maar push zal bestaan. Maar natuurlijk verdwijnt het web niet zo maar een, twee, drie. Was het alleen maar omdat het web één fantastisch voordeel biedt boven push technologie: het web is interactief, terwijl push de internetgebruiker reduceert tot een passief soort televisiekijker.
Jeroen van Bergeijk
