De Nederlander Rudi Dekkers was eigenaar van de vliegschool in de VS waar twee ‘9/11’-kapers les namen. Nu is hij opgepakt met 18 kilo cocaïne. ,,Hij raakte stukje bij beetje alles kwijt.”
(Profiel van Rudi Dekkers voor NRC Handelsblad, Z&Z, 22 december)In 2001 was Ruud Dekkers (56), voormalig makelaar te Ede,eigenaar van vliegschool Huffman Aviation in het slaperige stadje Venice, aan de westkust van Florida. Op die vliegschool bleken Mohammed Atta en Marwan al-Shehhi vliegles te hebben gehad. Atta en al-Shehhi waren de twee kapers-piloten die op 11 september 2001 de vliegtuigen in de Twin Towers in New York boorden. Dekkers kreeg de wereldpers op zijn dak. Hij verscheen bij Larry King op CNN, bij Oprah, hij stond op de voorpagina van The New York Times, en steeds vertelde hij hetzelfde verhaal: dat hij nooit iets had vermoed, dat hij Atta weliswaar een ,,eersteklas klootzak” had gevonden, maar dat hij en zijn instructeurs nooit enige aanwijzing hadden gehad wat het tweetal van plan was geweest.
Dekkers was in 2001 een vermogend man; hij was naar eigen schatting op papier 12 miljoen dollar waard. Hij bezat ook nog een vliegschool in het nabijgelegen Naples en was mede-eigenaar van een regionaal vliegtuigmaatschappijtje. Zijn rijkdom stak hij niet onder stoelen of banken. Bob Mudge, destijds hoofdredacteur van de lokale krant The Venice Gondolier: ,,Rudi reed in een Viper en als hij niet met die sportauto naar zijn werk kwam, nam hij zijn helikopter. Hij had een landingsplaats voor de deur van zijn huis in Naples.”
Twee jaar later was zijn vermogen geheel verdampt. Problemen met de belastingdienst, geldschieters en de Amerikaanse luchtvaartautoriteiten hadden hem gedwongen al zijn bezittingen te verkopen. En dat was volgens Dekkers allemaal te wijten aan de negatieve publiciteit die op de aanslagen van 11 september was gevolgd: zijn vliegscholen kampten met teruglopende leerlingenaantallen en zijn bedrijf ging failliet.
Dekkers vond dat hij door zijn connectie met Atta en al-Shehhi in de Amerikaanse pers was gedemoniseerd. Hij was guilty by association, niet voor niets de titel van het boek dat hij vorig jaar in eigen beheer uitgaf.
Gert Jan de Vries schreef in 2007 mee als ghostwriter aan Dekkers Nederlandse autobiografie De vliegende Hollander. De Vries: ,,Na 9/11 is hij stukje bij beetje alles kwijtgeraakt: zijn bedrijven, zijn huis, zijn gezin. En uitgerekend op de dag dat hij zijn laatste eigendommen zou verkopen, stortte hij neer met zijn helikopter, zijn laatste grootste bezit.”
Klopt Dekkers bewering dat alle ellende het gevolg is van alle media-aandacht rondom 9/11, of had hij de misère aan zichzelf te danken?
Daarover verschillen de meningen. Door de publiciteit, die Dekkers nooit uit de weg ging, kwamen er minder frisse zaken uit zijn verleden in de openbaarheid. EO-radio liet in de weken na 9/11 zakenpartners in Nederland aan het woord die Dekkers zou hebben bedrogen. Dekkers zou voetbalvereniging Lunteren voor enkele tienduizenden guldens hebben opgelicht. In de jaren negentig was hij verwikkeld in een belastingfraudezaak, waarvoor hij eerst werd veroordeeld en in hoger beroep weer werd vrijgesproken. Dekkers zei daarover in 2011: ,,Ik heb veel aan die belastingfraude verdiend. Ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb. Als ze mij in de gevangenis hadden gestopt, had ik dat natuurlijk wel gehad.”
Ook in Amerika – hij emigreerde in 1993 – genoot Dekkers al snel een twijfelachtige reputatie. Hij werd aangeklaagd voor seksuele intimidatie, een zaak die hij schikte. Volgens Mudge van de lokale krant in Venice was zijn vliegschool altijd te laat met het betalen van rekeningen. Mudge: ,,Dekkers had een houding van: regels zijn er voor anderen. De enige regel voor Rudi was: waar kun je mee weg komen?”
De Vries: ,,Op hem is het spreekwoord ‘een vliegende kraai vangt altijd wat’ van toepassing. Hij is altijd maar met één ding bezig: geld verdienen. Daarvoor is hij bereid langs de randen te lopen van wat is toegestaan. En op het moment dat hij wordt tegengehouden, stort alles in en vliegt hij verder. Gaat hij het volgende zaakje opzetten.”
In 2007 leek Dekkers zijn leven weer op de rails te hebben. Hij handelde in zwembaden en woonde in een villa in een gated community in Fort Myers, Florida. Hij was opnieuw getrouwd, met een Cubaanse, en er was een baby op komst. Maar een jaar later brak de financiële crisis los, stortte de huizenmarkt in Florida in en ging zijn zaak over de kop.
Toen ik Dekkers in de zomer van 2011 opzocht om een radiodocumentaire over hem te maken, was hij er slechter aan toe dan ooit. Zijn bolle, gebruinde hoofd was bleek en getaand geworden. Zijn huis was door de bank teruggevorderd en hij kon er elk moment uitgegooid worden. Hij had geen werk. Hij tapte illegaal stroom af. Hij leefde van voedselbonnen en at nog maar één keer per dag. Hij werd achtervolgd, letterlijk, door deurwaarders die zijn auto in beslag wilden nemen. Zijn visum was verlopen en feitelijk was hij illegaal in het land. Hij lag opnieuw in scheiding. Zijn nagels had hij tot aan de nagelriemen afgebeten. Dat was anderhalf jaar geleden.
Er zijn maar weinig mensen uit Dekkers’ verleden die het afgelopen anderhalf jaar contact met hem hebben gehouden. Een daarvan is de 51-jarige Nederlander Arne Kruithof. Er is een aantal opmerkelijke gelijkenissen tussen Kruithof en Dekkers. Beiden hadden een vliegschool in Florida. Beiden kregen te maken met 9/11-kapers: Kruithof trainde Ziad Jarrah, de man die het vliegtuig bestuurde dat neerstortte nabij Shanksville in de staat Pennsylvania. Maar in tegenstelling tot Dekkers meed Kruithof de publiciteit en wist hij zijn vliegschool overeind te houden. Hij geeft nog altijd vliegles in Venice. ,,Een paar maanden geleden wilde Ruud langs komen”, vertelt Kruithof vanuit Florida. ,,Biertjes drinken. Maar hij kwam nooit opdagen. Hij zei aan de telefoon: ik ben nog nooit van mijn leven zo arm geweest.” Kruithof hield de laatste jaren vooral via Facebook contact met Dekkers. ,,Ik zag dat hij mooie reisjes maakte naar Zuid- en Midden-Amerika. In het licht van wat er nu is gebeurd, moet je daar misschien je vraagtekens bij zetten.”
Nu wordt Dekkers verdacht van drugshandel. Uit documenten van de rechtbank in Houston blijkt dat Dekkers in een undercoveroperatie tegen de lamp is gelopen. Dekkers zou in oktober van dit jaar tegenover een undercoveragent hebben opgeschept dat hij voor diverse individuen tegen betaling met gehuurde vliegtuigjes drugs en contant geld vervoerde. De undercoveragent hield contact met Dekkers, die de man nauwgezet op de hoogte hield van zijn reilen en zeilen. Zelfs toen een van Dekkers’ drugspartners in Houston voor verboden wapenbezit werd gearresteerd, rook Dekkers geen onraad en bleef hij contact houden met de undercoveragent.
Vervolgens werd er een surveillanceteam op Dekkers gezet. Op 30 november informeerde hij bij verschillende vliegvelden in Houston of hij daar een vliegtuigje kon huren. Op 2 december kreeg hij bij een van die vliegscholen van een zekere Rogelio Martinez-Flores een blauwe rolkoffer met daarin 18,74 kilo cocaïne en 860 gram heroïne overhandigd. Op dat moment werden zowel Martinez-Flores als Dekkers gearresteerd. De arrestatie werd verricht door agenten van het Department of Homeland Security, het ministerie dat in 2003 werd opgericht om de VS te beschermen tegen aanslagen als die van 11 september 2001. Zo was Dekkers dus elf jaar na dato opnieuw ‘slachtoffer’ van 9/11 geworden.
Dekkers zit vast in Conroe, Texas, in afwachting van een proces. Zijn pro-deo-advocaat in Houston, Genesis Draper, wil niet veel over de zaak kwijt. Dekkers is één keer voorgeleid. De grand jury moet nu bepalen of de zaak voor de rechter komt. Als dat gebeurt, hangt Dekkers volgens Draper een gevangenisstraf van tien jaar tot levenslang boven het hoofd. Gevraagd naar hoe het met hem gaat, meldt Draper: ,,He’s doing fine.”
Als deze man zelfs een amateur club als lunteren ,waar allemaal vrijwilligers werken besteelt ,en de belasting dienst en ondernemers niet betaald is hij voor niemand te vertrouwen en een crimineel. Er zullen niet veel tranen vallen als deze man vast komt te zitten . Dan kan hij hard werkende mensen niet meer bestelen . Jammer dat er maar weinig van deze mensen worden veroordeeld . Het percentage mensen die de kost verdienen met eerlijk werken wordt steeds kleiner .